Indy500 2025

Het evenement

Nadat ik in 2023 voor het eerst bij de Indy500 race was geweest, wist ik, ik moet nog een keer terug. Maar dan ook gelijk om alles te ervaren, niet alleen raceday. En dus besloot ik dit in 2025 te doen. Voor 4 weken naar Amerika. Eerst 2 weken in en rond de Indianapolis Motor Speedway. Daarna door naar Nashville en Michigan voor Nascar. Wat een geweldige 4 weken waren dit! En de Indy500 is naar mijn idee het beste race evenement op aarde! Zonder andere evenementen tekort te doen. Dit is echt geweldig! De uitgebreide verslagen zijn terug te vinden in de 8! video's die ik heb gemaakt. Op deze plek een korte samenvatting!

Indy500, alles wat ervoor komt

De Indy500 is bij iedereen natuurlijk vooral bekend van de wedstrijddag. 200 ronden (500 mile) volgas spectaculaire race actie! Maar er is zoveel meer en zoveels meer gaafs in de 1,5 week voor de grote wedstrijd. Zelf kom ik aan tijdens Fast Friday. De dag ervoor ben ik geland op Chicago O'Hare en heb daar een auto gehuurd. Vanaf Chicago is het zo'n 3,5 uur rijden naar Indianapolis, mits je uiteraard het verkeer in Chicago mee hebt. Parijs is er niks bij. Mocht je er ooit heen gaan, houdt daar dan dus rekening mee. Je kan er uren langer over doen dan je dacht!

Op fast friday worden de afstellingen gemaakt voor de kwalificatie een dag later. En elke keer dat je hier weer komt en voor het eerst een auto langs ziet komen denk je: Wat gaat het hier hard en wat is het hier gaaf. En daarbij, wat is alles toegankelijk en dichtbij. Je kan werkelijk bijna overal komen waar je wil en er is zoveel dat je eerst rustig moet worden een plan moet maken. Wat ga ik eerst doen, wat doe ik later! Op fast friday ontdekte ik dat je gewoon heel dicht achter de pitplekken langs kan lopen van alle rijders. Voor de pitstraat zelf heb je wel kaarten nodig maar achter het hek kan je ook heel dichtbij komen. Zo kwam ik aan bij de plek van onze Nederlandse coureur in de Indy500, Rinus van Kalmthout, oftewel, Rinus Veekay! Ik kwam in gesprek met zijn vader en ook Rinus zelf kwam erbij staan. Wat een superaardige mensen zeg. Verderop in de week zou ik ze nog vaker tegenkomen. Wel echt gaaf zo als Nederlanders onderling! Verder heb ik uiteraard een hele tijd van het geweld op de baan staan genieten. Wel moet je op deze dag even wennen dat iedereen één voor één langskomt. Ze zijn zich tenslotte aan het voorbereiden voor de kwalificatie, en dat doe je ook alleen! Helaas blijkt al snel dat Rinus Veekay het moeilijk heeft in de auto waar hij dit jaar mee rijdt (Dale Coyne Racing) en dat hij één van de langzamere auto's is, ondanks al zijn talent. Het is gewoon een heel klein team waar hij voor rijdt. Zijn vader beschreef het als Top Oss tegen Ajax!

Qualification day

En vervolgens op zaterdag is het dan tijd voor kwalificeren. En echt een tip! Zoek een goede plek voor als de kwalificatie begint, tegenover een groot scherm en laat alles lekker relaxed over je heen komen. Zelf zat ik in bocht 1. Vanaf 11 uur 's ochtend wordt er gestart. Eerst heeft iedereen de kans om één run te doen. Daarna is er tot 17.30 Amerikaanse tijd de kans om je tijd aan te scherpen. Belangrijkste is om bij de eerste 12 te komen want die gaan een dag later bepalen wie er op pole komt te staan. De nummers 13 tot en met 30, daarvoor staat de startplaats vast en de nrs. 31, 32, 33 en 34 moeten morgen bepalen wie er niet mee mag doen aan de Indy500. In de ochtendtraining ging Marcus Armstrong enorm hard de muur in en vouwde zijn auto op. Werk aan de winkel voor de monteurs die een tweede auto op moesten bouwen.

En een spectaculaire kwalificatie werd het waarin een megacrash te zien was voor Colton Herta. Dit gebeurde recht voor mij en ik heb hem ook op camera! Wat een impact en wat imposant als je langs de kant zit hoe hard zo'n klapper gaat en hoever hij doorglijdt. Zelfs in bocht 2 ging hij nog een keer de muur in. Uiteindelijk bleek de angst van gister ook waarheid te worden en kwam Rinus Veekay bij de laatste 4 terecht. Voorin ging het erg hard en was Alex Palou het snelste. De gedoodverfde favoriet.

Fast 12, bump day en fast 6

Op de zondag was het tijd voor de fast 12 en bump day. In de ochtend is er dan eerst nog een trainingssessie waarna aan het eind van de dag bepaald wordt. Ik besloot te beginnen in de pitstraat en de plek van Rinus Veekay op te zoeken. Er bleken grote problemen te zijn met de setup van de auto en de angst werd vrees. Iedereen zag dat hij het moeilijk had. Eenmaal uit de auto zag hij mij met de Nederlandse vlag met Veekay tekst erop en deed nog een duimpje. Uiteindelijk sprak ik zijn vader, moeder en vriendin. Zijn vader vroeg daarbij wat voor vlag ik mee had en deze liet ik zien. Hij vroeg me even te wachten en haalde vanaf het middenterrein een Veekay vlag, pet en shirtje op voor mij. Als eerste aanwezige Nederlandse fan werd ik beloond. Wat gaaf zeg en wat een aardige mensen zijn dat!!!

Zoals gezegd had Veekay het op de baan moeilijk. Wie het ook moeilijk had was Scott McLaughlin. Hij ging de muur in in bocht 2 en vouwde zijn bolide op. Hierdoor was hij uitgeschakeld voor de fast12 en zou hij op plek 12 moeten starten voor de race. Op de baan gebeurde nog veel meer want in de fast 12 werden Josef Newgarden en Will Power weer teruggestuurd en werd het drama voor Penske compleet. De ene auto op p12 en de andere 2 auto's zouden teruggezet worden na de achterkant van de grid omdat ze onregelementaire veranderingen hadden gedaan aan de 2 andere auto's. Eigenaar Roger Penske ontsloeg de beide strategisten van het team en hield hen verantwoordelijk. Dit hield wel in dat ik er nog maar 9 auto's kwamen opdagen voor de fast 12. De snelste 6 gingen door naar de fast6 aan het einde van de dag. Onder deze 6 ook rookie Robert Schwartzmann van rookieteam Prema. Erg knap!

En dan bump day. De laatste 4 coureurs tegen elkaar. En deze laatste 4 waren Marcus Armstrong, Graham Rahal, Rinus Veekay en zijn teamgenoot Jacob Abel. Al snel bleek dat het tussen Veekay en zijn teamgenoot zou gaan omdat beide andere coureurs een stukje sneller waren en zich al snel veiligstelden. En wat was het spannend maar gelukkig bleek Veekay uiteindelijk de bovenliggende partij waardoor Jacob Abel helaas de Indy500 mistte!

Maandag tm donderdag voor raceday

En na de kwalificatiedag is er dan nog één sessie op de maandag van twee uur waarin de coureurs alvast kunnen wennen aan het bij elkaar in de slipstream rijden. Zelf maakte ik voor het begin van deze sessie nog gebruik van de mogelijkheid om het museum te bezoeken dat in het midden van de de Speedway ligt. Voordat het dat weekend veel drukker zou worden. Echt een indrukwekkend museum waar heeeel veel raceauto's uit het verleden opgesteld staan en de grote teams hun eigen afdeling hebben. Zeker een aanrader om naartoe te gaan, al kost het wel een paar dollars. In de middag dus nog de sessie waarin in grote groepen bij elkaar gereden wordt om de auto's optimaal af te stellen en aan elkaar te wennen in "verkeer". Dit zijn de sessies waar je voor komt, al gaat het hier niet om een wedstrijd natuurlijk. Het is wel spectaculair om te zien hoe dicht ze bij elkaar rijden. Rinus Veekay lijkt zijn raceauto wat beter voor elkaar te hebben dan zijn kwalificatieauto en zit qua rondetijd al een stuk verder naar voren. Na het einde van de sessie is het vervolgens een paar dagen stil op de Indianapolis Motor Speedway. De Speedway wordt in gereedheid gebracht voor het weekend erna en dus is het dan tijd om de stad Indianapolis te verkennen. En ik moet zeggen, ik vind dit echt een leuke stad. Alles staan in het teken van "The 500" zoals ze het hier noemen. Het grootste hotel van de stad heeft het Indy500 logo groot op de voorgevel staan en alle coureurs hebben voor een paar dagen een eigen straat naar zich vernoemd. Erg leuk om al deze borden te volgen. En heel eerlijk, die van Veekay bleek lastig te vinden maar hing achteraf erg dichtbij mijn hotel waar ik verbleef. Ook valt op dat Indianapolis erg sportgericht is. Zo is er een groot American Football Stadium en een grote basketballteam (Indiana Pacers). Naarmate de 500 dichterbij komt, wordt het ook langzaam drukker in de stad!

Vrijdag, carb day

En dan begint op vrijdag de actie weer met carb day. Eerst een 2 uur durende sessie voor de coureurs om de raceauto nog verder af te stellen. En ik moet zeggen, het gaat ook gelijk een stuk harder deze dag. Vanwege een crash ligt de sessie nog even stil maar uiteindelijk volg ik zelf alles lekker vanuit een heerlijke stoel vanuit bocht 1. Wat wel opvalt is dat het al een stuk drukker is op de Speedway dan het weekend ervoor en er zijn ook al een aantal meer Nederlanders gespot. Deze dag staat vooral in het teken van een groot feest bij het enorme muziekpodium aan de binnenkant van bocht 3. Want ja, zo groot is dit terrein, dat er gewoon een compleet festival op terecht kan! Na de sessie van de Indycar gaan daar dan ook de hekken open en gaan vele Amerikanen naar het podium. Zelf blijft ik aanwezig op de tribune op het rechte stuk. Nadat eerst de hotdog auto's (wienermobile) van Oscar Mayer langskomen over de baan (een pure marketingstunt) volgt de pitstop challenge. Indycar teams kunnen zich hiervoor aanmelden zodat ook de pitcrew in de schijnwerpers komt. Ook het team van Rinus Veekay doet mee maar helaas vallen ze in de eerste ronde al uit en verliezen ze van het team van Alex Palou. De pitcrew van Josef Newgarden won uiteindelijk de pitstop challenge. Dit van het andere Penske team, van Will Power, de twee auto's die achteraan moeten starten..... Terwijl het feestgedruis nog even doorgaat in bocht 3 besluit ik om een ander hotel op te zoeken, op loopafstand van de baan. Dit hotel heb ik bijna een half jaar daarvoor al geregeld en blijkt achteraf een gouden vondst.

Zaterdag, Indy500 parade downtown Indianapolis

Op zaterdag geen raceactie maar wel een heel gaaf evenement in de straten van Indianapolis. In de week ervoor stonden overal al tribunes opgebouwd. Hier vindt namelijk de Indy500 parade plaats. Voor 20 dollar kun je jezelf verzekeren van een plekje op deze tribunes. Echt heel erg leuk om mee te maken. Alles en iedereen in en om Indianapolis heeft iets voor elkaar gemaakt voor deze parade. Het is een bonte stoet waar tussendoor ook de rijders per startrij voorgesteld worden. De achterste startrij als eerste. De rijders zitten achterin een pick up truck en zwaaien naar het publiek. Al snel komt Rinus Veekay langs. Ik had mijn gekregen vlag meegenomen en mijn buurman op de tribune hielp mij om deze vast te houden omdat deze zo groot was. Rinus Veekay en zijn vriendin zagen mij staan en zwaaiden enthousiast. Echt mooi hoe dat hier gaat! Ik kwam in gesprek met de man naast mij, hij kwam uit een plaats net buiten Indianapolis, zo'n half uur rijden van de stad. Zie ook de youtube video van deze dag. Echt een aanrader als je in Indianapolis bent!

Zondag, raceday

En dan is het zondag, racedag. De wedstrijd begint om 12:45 Amerikaanse tijd. Dat is vrij op tijd maar ook bewust want dan kan de hele wereld fatsoenlijk meekijken. Al om 6.30 uur 's ochtend zit ik aan het ontbijt in mijn hotel. En ik blijk niet de enige. Het hotel zit vol met racefans en deze zitten zo ongeveer allemaal tegelijk aan het ontbijt lijkt het. Iedereen is vroeg uit de veren om op tijd naar de Speedway te gaan. Zo rond 7.30 loop ik vanaf mijn hotel weg bij de Speedway. Wellicht heb je het verhaal van de vorige keer namelijk gelezen. Je kan het er niet op aan laten komen. Er worden 350.000 toeschouwers verwacht, een enorme drukte!

En al snel blijkt dat ik geen ongelijk had. Na ongeveer een kwartier lopen begint het op de wegen al vast te staan en die drukte wordt alleen maar groter naarmate ik de Speedway nader. Wat een festijn maar ook ongelofelijk dat deze baan midden in een woonwijk ligt. Dat is niet te bevatten. Iedereen in Indianapolis helpt wel ergens aan mee en de mensen die op een steenworp afstand van de speedway wonen, verhuren hun voortuinen en parkeerplaatsen aan bezoekers van de Indy500. Het is één groot feest en iedereen is superaardig. Inmiddels loop ik de auto's al voorbij en begint zich zelfs op het voetpad een file te vormen. Zo rond 8.15 uur kom ik aan bij de Speedway en is het nog even tijd om over het middenterrein te lopen. Het is hier echt megadruk, zeker vergeleken met de dagen ervoor! Ik ben blij dat ik alle merchandise al gekocht heb. Een paar Nederlanders vragen mij waar ik het Veekay shirt heb gekocht. Ik wijs ze de plek en geef ze aan dat ze beter zsm zo'n shirt kunnen halen. Nu is het nog rustig....

Na wat rondgedwaald te hebben op het middenterrein besluit ik naar mijn plek te lopen. Bocht 3 dit jaar. De vorige keer zat ik in bocht 4. Bocht 3 is de eerste bocht na het snelle rechte stuk achterop de Speedway. Eenmaal bij mijn plek is het nog rustig en blijk ik op de één na bovenste rij te zitten! Je kiest hier namelijk niet zelf je plek, je geeft alleen het segment aan waar je wil zitten en krijgt vervolgens een plek aangewezen. Dit is echt top op deze plek. Al lopend naar de plek valt op hoe enorm goed ingericht deze hele plek is. Om de paar meter staan toiletgebouwen, eettenten en merchandise stands. Maar later blijkt, hoe goed het ook voor elkaar is. Ook dit kan het aantal mensen hier niet aan.

Wanneer de wedstrijd dichterbij komt wordt het uiteraard steeds drukker om mij heen. Iedereen met eigen koelboxen, tassen en eten en drinken mee. Het is één groot volksfeest van 350.000 mensen. Vooral Amerikanen natuurlijk maar ook vele andere nationaliteiten! En dan beginnen de Amerikaanse festiviteiten voor de wedstrijd. Het volkslied van de Verenigde Staten, back home in Indiana, parachutisten met Amerikaanse vlaggen en uiteraard de 5 straaljagers met enorm kabaal over de baan. De rijders worden voorgesteld aan het publiek en Rinus Veekay doet zijn Veekay move. Na alle Amerikaanse tradities mogen de rijders instappen en klinkt het "drivers start your engines" teken. We gaan beginnen....!

Maar dan....begint het licht te regenen. Het wordt ook kouder en ik heb al spijt dat ik geen jas mee heb genomen. Het is niet anders en ik houd met sterk. De rijders zitten al in de auto te wachten maar gelukkig lijkt het mee te vallen. Nadat de baan droog is gemaakt kunnen we alsnog van start. En echt heel gaaf, tijdens één van de inlaps vliegen er ineens twee apaches van het Amerikaanse leger boven het startveld. Wat doen de Amerikanen dit soort dingen toch gaaf!

En dan net voor de start het drama van Scott McLaughlinn. Tijdens het opwarmen van zijn banden verliest hij op koude banden zijn auto en vliegt op het rechte stuk de muur in. Hij kan wel janken maar hij is al uitgevallen voordat de race begonnen is. Mijn buurman op de tribune heeft daarnaast ook nog wat opmerkingen voor de andere twee Penskes in petto. Wat een grappige man. Onder andere "Let's go cheaters" komt luidt schreeuwend uit zijn mond! Door het voorval van McLauglinn wordt de start uitgesteld. Dit is al de tweede keer dus, want eerst begon het te regenen.

Nadat de auto van McLaughlinn was opgeruimd konden we eindelijk beginnen aan de Indy500 2025! En dat duurde welgeteld één bocht. Het gaat meteen al mis voor Marco Andretti die tussen bocht 1 en 2 een andere rijder raakt. Zijn Indy500 is meteen al voorbij. En wederom een caution. Na het opruimen van deze troep wordt er eindelijk serieus gestart en gaat het eerste deel van de race voorspoedig. Ook voor Rinus Veekay die oprukt van een 31e naar een 6e plaats in de wedstrijd. Dan begint de pitstop serie en ik zie al iets schieten in de pitstraat. En een snel beeld leert ons helaas.... Rinus Veekay bleek geen remmen te hebben terwijl hij de pitstraat in kwam. Toen de rem het eenmaal wel deed spinde hij en beschadigde daarbij zijn auto zodanig dat ook voor hem de Indy500 erop zat..... Jammer, het ging zo goed! Na een spannend einde van de Indy500 werd de race uiteindelijk gewonnen door Alex Palou. Hij was uiteraard uitzinnig van vreugde! Na een ereronde over het circuit besloot ik om ook de tribune af te lopen. En wat een drukte, iedereen gaat uiteraard tegelijk huiswaarts. Maar wat opvalt, iedereen is extreem kalm. De maandag is namelijk een nationale feestdag in Amerika om (oud) militairen te eren. Oftewel, iedereen is toch vrij de dag erna. Er wordt netjes op elkaar gewacht. Ik zelf loop via het middenterrein naar de uitgang bij bocht 2 (de kant van mijn hotel). Onderweg kom ik een paar uitzinnige Spaanse fans tegen die door het dolle heen zijn door de overwinning van Palou. Bij Gasoline Alley kom ik de vader van Rinus Veekay nog tegen. Zij gaan door naar Detroit voor hun wedstrijd de week erna!

Ik loop voor de laatste keer het middenterrein van de Speedway af, op weg naar mijn hotel. En wat een chaos en drukte buiten op straat. De weg naar de Speedway toe is veranderd in een 4 baans terugweg maar toch staat alles muurvast. Na zo'n 40 minuten lopen kom ik bij mijn hotel aan en zelfs daar rijdt het verkeer nog stapvoets. Oftewel, ga nooit met de auto naar de Indy500 racedag!

Zoals aangegeven heb ik van alle dagen filmpjes en foto's gemaakt. Bekijk dit alles eens rustig op deze pagina!

video's

foto's